Asset Publisher
Hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Baza nasienna Lasów Państwowych jest jedynym w Polsce źródłem pozyskiwania nasion o najwyższej jakości i odpowiednim pochodzeniu. Polska posiada wiele znanych i uznanych w Europie ekotypów, których nasiona są cenione i poszukiwane ze względu na ich wartość genetyczną.
Szczególną rolę w gospodarce nasiennej i ochronie zasobów genowych odgrywa Leśny Bank Genów Kostrzyca, w którym zgromadzono blisko 5 tys. zasobów genowych reprezentujących najcenniejsze drzewostany, najstarsze drzewa (liczące powyżej 200 lat), krzewy i rośliny ginące oraz zagrożone.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Zajmują one ok. 2,7 tys. ha i produkują rocznie ponad 800 mln sadzonek drzew oraz prawie 13 mln sadzonek krzewów. Większość szkółek to szkółki klasyczne, w których produkuje się sadzonki z odkrytym systemem korzeniowym. Oprócz nich istnieją nowoczesne szkółki kontenerowe, z których pochodzą sadzonki z zakrytym systemem korzeniowym oraz sadzonki mikoryzowane. Ta nowoczesna technologia zapewnia produkcję najlepszej jakości materiału sadzeniowego, zapewniającego bardzo wysoką udatność upraw.
Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Zabiegi te mają stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu, często o najlepszych cechach wzrostowych i jakościowych.
Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew. Pozostawia się przy tym pojedyncze drzewa najlepsze, najstarsze, dziuplaste, w celu ich naturalnego odnowienia, zachowania najcenniejszych okazów lub zapewnienia warunków życia dla innych organizmów.
Asset Publisher
O OCHRONIE I ZARZĄDZANIU ZASOBAMI PRZYRODNICZYMI
O OCHRONIE I ZARZĄDZANIU ZASOBAMI PRZYRODNICZYMI
Najnowsze wyniki badań naukowych, rola środowiska leśnego oraz wizja przyszłości w związku ze zmianami społecznymi i klimatycznymi, to jedne z wielu tematów omawianych podczas warsztatów o ochronie i użytkowaniu zasobów przyrodniczych. Prawdopodobnie spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele mediów, jest się zapowiedzią kolejnych.
Strona organizatora wydarzenia
W konferencji połączonej z warsztatami przyrodniczymi „O ochronie oraz użytkowaniu zasobów przyrodniczych, puszczach, lasach i ich mieszkańcach” uczestniczyli przede wszystkim dziennikarze prasowi, telewizyjni, radiowi oraz mediów internetowych.
Byli również obecni przedstawiciele Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, urzędów marszałkowskich, parków narodowych i krajobrazowych, różnych instytucji zajmujących się środowiskiem, w tym nadleśnictw, studenci z Koła Leśników Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz przedstawiciele organizatora.
Do grona prelegentów zaproszono ekspertów, przedstawicieli nauki oraz reprezentantów instytucji zajmujących się tematyką związaną ze środowiskiem. Wśród nich byli profesorowie: Wanda Olech, Kazimierz Rykowski, Henryk Okarma, Wiesław Fałtynowicz, Maciej Skorupski i Jakub Borkowski.
Konferencja, która trwała od 18 do 20 października, była próbą zainicjowania debaty o społecznie akceptowalnej koncepcji zarządzania zasobami przyrodniczymi, wskazującej na konieczność podjęcia w Polsce konstruktywnego dialogu na tematy przyrodnicze. Dialogu, jak podkreślano podczas spotkania, w poszukiwaniu kompromisu, a opartego na merytorycznych podstawach i społecznej akceptacji.
Głównym celem takiej debaty powinno być minimalizowanie ryzyka dalszego ograniczania różnorodności biologicznej i utraty zasobów przyrodniczych, a w miejscach które tego wymagają, przywrócenia właściwego ich stanu.
Dyskusja na powyższe tematy to trudne zadanie, szczególnie z powodu zróżnicowanego rozumienia przez społeczeństwo zasad i potrzeb ochrony przyrody w Polsce i w Europie.
Organizatorzy jednak wyrażają nadzieję, że konferencja przyczyni się do poprawy przekazu, w tym do lepszego społecznego zrozumienia form i zasad ochrony przyrody oraz oglądu aktualnego stanu środowiska. Zorganizowane spotkanie natomiast, poprzez umożliwienie nawiązania kontaktów, zainspiruje do wymiany doświadczeń oraz poszukiwania optymalnych rozwiązań w omawianym obszarze.
Organizatorem wydarzenia było Stowarzyszenie na rzecz Wspierania Bioróżnorodności „Matecznik” ze Szczecinka, we współpracy z Dyrekcją Słowińskiego Parku Narodowego, Dyrekcją Miejskiego Ogrodu Zoologicznego w Warszawie i nadleśnictwami: Warcino, Polanów i Karnieszewice, wchodzącymi w skład Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Środkowopomorskie” oraz z Zarządem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Rolnictwa w Słupsku.
Konferencja została dofinansowana ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Patronatem honorowym wydarzenie objęli: Marszałek Województwa Pomorskiego, Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Rektor Akademii Pomorskiej w Słupsku, Dyrektor Instytutu Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Przewodniczący Prezydium Międzynarodowej Unii Leśnych Organizacji Badawczych (IUFRO).