Asset Publisher
Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Asset Publisher
Asset Publisher
O OCHRONIE I ZARZĄDZANIU ZASOBAMI PRZYRODNICZYMI
O OCHRONIE I ZARZĄDZANIU ZASOBAMI PRZYRODNICZYMI
Najnowsze wyniki badań naukowych, rola środowiska leśnego oraz wizja przyszłości w związku ze zmianami społecznymi i klimatycznymi, to jedne z wielu tematów omawianych podczas warsztatów o ochronie i użytkowaniu zasobów przyrodniczych. Prawdopodobnie spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele mediów, jest się zapowiedzią kolejnych.
Strona organizatora wydarzenia
W konferencji połączonej z warsztatami przyrodniczymi „O ochronie oraz użytkowaniu zasobów przyrodniczych, puszczach, lasach i ich mieszkańcach” uczestniczyli przede wszystkim dziennikarze prasowi, telewizyjni, radiowi oraz mediów internetowych.
Byli również obecni przedstawiciele Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, urzędów marszałkowskich, parków narodowych i krajobrazowych, różnych instytucji zajmujących się środowiskiem, w tym nadleśnictw, studenci z Koła Leśników Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz przedstawiciele organizatora.
Do grona prelegentów zaproszono ekspertów, przedstawicieli nauki oraz reprezentantów instytucji zajmujących się tematyką związaną ze środowiskiem. Wśród nich byli profesorowie: Wanda Olech, Kazimierz Rykowski, Henryk Okarma, Wiesław Fałtynowicz, Maciej Skorupski i Jakub Borkowski.
Konferencja, która trwała od 18 do 20 października, była próbą zainicjowania debaty o społecznie akceptowalnej koncepcji zarządzania zasobami przyrodniczymi, wskazującej na konieczność podjęcia w Polsce konstruktywnego dialogu na tematy przyrodnicze. Dialogu, jak podkreślano podczas spotkania, w poszukiwaniu kompromisu, a opartego na merytorycznych podstawach i społecznej akceptacji.
Głównym celem takiej debaty powinno być minimalizowanie ryzyka dalszego ograniczania różnorodności biologicznej i utraty zasobów przyrodniczych, a w miejscach które tego wymagają, przywrócenia właściwego ich stanu.
Dyskusja na powyższe tematy to trudne zadanie, szczególnie z powodu zróżnicowanego rozumienia przez społeczeństwo zasad i potrzeb ochrony przyrody w Polsce i w Europie.
Organizatorzy jednak wyrażają nadzieję, że konferencja przyczyni się do poprawy przekazu, w tym do lepszego społecznego zrozumienia form i zasad ochrony przyrody oraz oglądu aktualnego stanu środowiska. Zorganizowane spotkanie natomiast, poprzez umożliwienie nawiązania kontaktów, zainspiruje do wymiany doświadczeń oraz poszukiwania optymalnych rozwiązań w omawianym obszarze.
Organizatorem wydarzenia było Stowarzyszenie na rzecz Wspierania Bioróżnorodności „Matecznik” ze Szczecinka, we współpracy z Dyrekcją Słowińskiego Parku Narodowego, Dyrekcją Miejskiego Ogrodu Zoologicznego w Warszawie i nadleśnictwami: Warcino, Polanów i Karnieszewice, wchodzącymi w skład Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Środkowopomorskie” oraz z Zarządem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Rolnictwa w Słupsku.
Konferencja została dofinansowana ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Patronatem honorowym wydarzenie objęli: Marszałek Województwa Pomorskiego, Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Rektor Akademii Pomorskiej w Słupsku, Dyrektor Instytutu Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Przewodniczący Prezydium Międzynarodowej Unii Leśnych Organizacji Badawczych (IUFRO).