Szumi las. Proszę przeczytać to na głos. I jeszcze raz. I jeszcze... Syczące i szeleszczące zgłoski sprawiają, że do naszych uszu dobiega dźwięk podobny do tego, który usłyszymy podczas spaceru po lesie. Poruszające się na wietrze liście, kołyszące się drzewa... Las to nie tylko feria zapachów i barw (zwłaszcza jesienią). To także przestrzeń pełna dźwięków, które dla radiowca są chlebem powszednim.

Każda radiowa wyprawa do lasu to okazja do „złapania” czegoś fantastycznego. I wcale nie chodzi o kleszcze, choć te także potrafią wrócić z nami, reporterami. Chodzi o dźwiękowe „kąski”, które od przekroczenia granicy lasu atakują nas ze wszech stron. Pod nogami szeleści ściółka, łamią się gałęzie mniejsze i większe. Po prawej stronie słuchać dźwięk uciekającej zwierzyny, właśnie czmychnęła spłoszona sarna. Po lewej szumi strumyk, chlapie woda w przepływającym źródełku. A nad głowami? Właśnie dzięcioł rozpoczął rytmiczne wystukiwanie swojego przesłania.

Ale to tylko wisienka na torcie radiowego spaceru. Dobrze, gdy obok nas przemieszcza się człowiek w zielonym mundurze. Wskaże palcem miejsce, na które warto w danej chwili rzucić okiem. Pokieruje podczas wędrówki, by wyprawa nie skończyła się po pas w bagnie, okrasi wyprawę barwnym, fachowym komentarzem. Obecność leśnika sprawia, że taka wyprawa do lasu to nie tylko spacer, ale interesujące spotkanie, które „bawiąc-uczy, ucząc-bawi”. Kwintesencja tego, co  nazywane jest radiową misją – kształtowanie proekologicznych postaw, edukacja.

Taki jest las dziennikarza radiowego. Las, którego nie da się uchwycić „okiem kamery”, tylko sitkiem mikrofonu. Las, którego nie widać (bo w radiu nie widać), ale las, który można „zobaczyć”. Bo radio to teatr wyobraźni, spektakl grany słowem i dźwiękiem. Las jest przestrzenią wdzięczną, dającą całą gamę możliwości oddziaływania na zmysły. Zarejestrowane dźwięki sprawiają, że podczas ich odsłuchu czujemy w nozdrzach ten wyjątkowy zapach ściółki, a pod powiekami widzimy leśne przestrzenie.

Leśne materiały, choć czasami na podobny temat, zawsze mają w sobie pierwiastek świeżości. Inaczej roznoszący się dźwięk w leśnej przestrzeni, inne odgłosy towarzyszące w tle. Trochę jak każda wizyta w lesie – nawet na tej samej trasie, zawsze jest inna.

Mateusz Sienkiewicz – Polskie Radio Koszalin