Asset Publisher
Biegi na orientację
Lubisz biegać, ale znudziło ci się bicie rekordów prędkości? Spróbuj czegoś nowego. W biegach na orientacje równie ważna co sprawne nogi i płuca jest głowa.
O co chodzi w biegu na orientację? O jak najszybsze przebycie określonej trasy wyznaczonej punktami kontrolnymi. Którędy zawodnik pokona dystans pomiędzy kolejnymi punktami, zależy tylko od niego: jego sprawności poruszania się w terenie, zmysłu orientacji i strategii. Do pomocy ma - coraz bardziej zapomniane w dzisiejszych czasach nawigacji satelitarnych - mapę i kompas. Żeby ukończyć zawody, musi zaliczyć wszystkie punkty w odpowiedniej kolejności. Swoją obecność w tych miejscach potwierdza na karcie startowej lub, coraz częściej, na specjalnym chipie.
Historia z armią w tle
Biegi na orientację wywodzą się ze Skandynawii. Pierwsze zawody zorganizowano jeszcze w XIX w. w Norwegii. Początkowo dyscyplina cieszyła się niewielkim zainteresowaniem i startowali w niej głównie wojskowi. Dla cywilów, w czasach gdy sport nie był tak popularny, jak dziś, pokonanie dwudziestokilometrowych tras było zbyt wielkim wyzwaniem. Dopiero kiedy skrócono dystans orienteering stał się popularniejszy wśród amatorów. W latach trzydziestych XX w. rozegrano pierwsze zawody międzynarodowe, a po drugiej wojnie światowej biegi na orientację zaczęto uprawiać poza Skandynawią, w 1961 r. powstała Międzynarodowa Federacja Sportów na Orientację, a pięć lat później odbyły się pierwsze mistrzostwa świata.
Dziś ten sport wciąż najpopularniejszy jest w Europie. Nieco mniejszym zainteresowaniem cieszy się w Ameryce Północnej, Wschodniej Azji i Australii.
Chociaż jest dyscypliną olimpijską, nigdy nie znalazł się w programie igrzysk. I pewnie długo nie znajdzie. Biegów na orientację w zasadzie nie sposób pokazać w telewizji ze względu na zbyt rozległy teren rozgrywania zawodów. Z tego samego powodu oraz tego, że biegi zazwyczaj organizowane są w lesie, trudno oczekiwać tłumu kibiców. Pomimo tej niemedialności, popularność orienteeringu rośnie, a na największych zawodach startuje nawet 25 tys. biegaczy. To liczba porównywalna z frekwencją na największych maratonach na świecie.
O co w tym chodzi?
W biegu na orientację bardzo ważna jest mapa, ale nieco inna od tych używanych podczas leśnych wędrówek. Podstawowa różnica polega na tym, że lasy oznaczone są na niej różnymi odcieniami zieleni. Im ciemniejszy kolor, tym gęstszy las, a więc poruszanie się w nim trudniejsze. Takie oznaczenia pomagają zdecydować czy lepszym rozwiązaniem będzie bieg najkrótszą trasą przez gęstwinę, czy lepiej trochę nadłożyć drogi i pokonać trasę przez rzadsze zarośla.
Reszta oznaczeń przypomina te powszechnie używane. Niebieskie elementy to obiekty wodne: rzeki, strumienie, jeziora, bagna czy studnie. Brązowe poziomnice obrazują ukształtowanie terenu: góry, pagórki, muldy, jary itp. Czarne znaczki pokazują charakterystyczne obiekty, np. głazy, myśliwskie ambony czy np. jaskinie.
Skala map używanych w orienteeringu jest dużo mniejsza niż turystycznych, zwykle 1:15000 lub 1:10000 (1 cm na mapie odpowiada 150 lub 100 metrom w terenie), a w wypadku biegów sprinterskich - nawet mniej niż 1:5000. Oczywiście nie obejdzie się tez bez kompasu. To dzięki niemu można ustawić mapę względem północy, a także przemieszczać się pomiędzy punktami kontrolnymi na azymut.
Punkty kontrolne podczas biegu na orientację oznaczone są tzw. lampionami. To biało-pomarańczowy lub biało-czerwony znacznik w kształcie sześcianu. Każdy z punktów ma swój kod.
wyposażony jest też w perforator, za pomocą którego uczestnik oznacza kartę startową lub, coraz częściej, elektryczny czujnik, który rejestruje chip zawodnika.
Naturalnie w lesie
Najpopularniejszym biegiem na orientację jest bieg klasyczny (nazywany też długim). W równym stopniu sprawdza on techniki orientacji, co sprawność i wytrzymałość zawodnika. Pokonanie trasy zajmuje zwycięzcom około 75-90 minut. Biegi średniodystansowe nastawione są przede wszystkim na dobrą nawigację. Najlepsi kończą je mniej więcej w pół godziny. W biegu sztafetowym wygrywa ta - najczęściej trzyosobowa - drużyna, której zawodnicy po kolei zaliczą jak najszybciej i bezbłędnie swoje trasy. Organizuje się także biegi sprinterskie, nocne, długodystansowe czy punktowe, w których trzeba w określonym czasie zaliczyć jak najwięcej punktów kontrolnych.
Naturalnym terenem do uprawiania biegów na orientację są lasy. Dlatego też Lasy Państwowe postanowiły przyjść z pomocą miłośnikom tej dyscypliny. W 2011 r. Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Biegu na Orientację Leśników przedstawił koncepcję Zielonego Punktu Kontrolnego. Chodzi o zainstalowanie w lasach lub parkach stałych punktów kontrolnych, które umożliwiłyby bieg w dowolnym czasie. Takie standaryzowane punkty mają logo właściciela, zarządcy terenu lub sponsora, plakietki z symbolem orienteeringu, kasownik (perforator) kart kontrolnych oraz kod kreskowy umożliwiający elektroniczne potwierdzenie obecności zawodnika. Do tego zarządcy terenu przygotowują znormalizowane mapy do orienteeringu, które uczestnicy biegu będą np. mogli ściągnąć z internetu.
Do tej pory powstało ponad czterdzieści projektów Zielonych Punktów Kontrolnych w Lasach Państwowych. Są takie na terenie nadleśnictw: Krynki, Bytów, Przedborów, Olsztynek, Wieruszów, Maskulińskie, Spychowo, Brynek, Gdańsk, Mielec, Strzebielino, Hajnówka, Lipka, Woziwoda, Miękinia, Elbląg, Dojlidy, Solec Kujawski, Supraśl, Krasnystaw i Augustów. Ich wykaz można znaleźć na stronie www.zielonypunktkontrolny.pl.
Asset Publisher
Asset Publisher
GOSPODARKA ŁOWIECKA
GOSPODARKA ŁOWIECKA
Chmara jeleni w terenie OHZ zarządzanego przez Nadleśnictwo Trzebielino. Fot.: Krzysztof Sokal
W zasięgu terytorialnym RDLP w Szczecinku na dzień 1 kwietnia 2018 r. znajduje się 207 obwodów łowieckich o łącznej powierzchni 1 436 706 ha. Powierzchnia leśna obwodów wynosi 657 610 ha, tj. 45,8%.
Na terenie RDLP w Szczecinku jest 8 Ośrodków Hodowli Zwierzyny, które zarządzane są przez Lasy Państwowe (OHZ LP), obejmujące 14 obwodów łowieckich o łącznej powierzchni użytkowej 138 055,26 ha, w tym powierzchni leśnej 102 987,08 ha.
Chmara jeleni o zachodzie słońca w OHZ Warcino. Fot.: Krzysztof Sokal
Powierzchnia ogólna obwodów łowieckich wchodzących w skład OHZ LP RDLP w Szczecinku stanowi 9,7% powierzchni ogólnej wszystkich obwodów łowieckich i 15,7% powierzchni leśnej wszystkich obwodów łowieckich będących w zasięgu administracyjnym.
OHZ LP zarządzane są przez nadleśnictwa: Borne Sulinowo, Czarne Człuchowskie, Drawsko, Polanów, Połczyn, Trzebielino, Warcino i Złocieniec.
Wykonanie: BULiGL Oddział w Szczecinku
Zarządcy OHZ LP w Czarnym Człuchowskim, Drawsku, Połczynie, Warcinie i Trzebielinie posiadają do dyspozycji Leśne Pensjonaty mogące jednorazowo przyjąć na nocleg wraz z wyżywieniem od 12 do 22 osób, głównie w pokojach dwuosobowych. Poza głównym sezonem polowań służą, jako baza hotelowa, miejsce weekendowych wypadów turystycznych, przystanków wycieczek rowerowych, czy spływów kajakowych itp. Więcej informacji na ten temat znajduje się w zakładce Turystyka - Leśna baza noclegowa.
Zapraszamy do zakupu dziczyzny, pochodzącej z obwodów łowieckich zarządzanych przez Nadleśnictwa Czarne Człuchowskie, Polanów, Trzebielino i Warcino, z możliwością skórowania, rozbioru i pakowania próżniowego mięsa.
W najbliższym czasie podobna perspektywa zakupu dziczyzny będzie także w pozostałych OHZ LP na terenie RDLP w Szczecinku.
Chłodnia do przechowywania tusz zwierząt łownych wraz z pomieszczeniem do skórowania, rozbioru i pakowania próżniowego mięsa przy Leśnym Pensjonacie „Kawka” w OHZ LP zarządzanym przez Nadleśnictwo Warcino.
Fot.: Grzegorz Jaworski.
Większość Leśnych Pensjonatów położona jest w malowniczych miejscach, gdzie w atmosferze słynącej z gościnności i tradycyjnej kuchni myśliwskiej można spędzać mile czas, podziwiając piękno polskiej przyrody. Więcej szczegółów otrzymają Państwo bezpośrednio w siedzibach ww. nadleśnictw lub na stronie internetowej LP w zakładce „Leśny przewodnik turystyczny".
Na terenie RDLP w Szczecinku pozyskuje się największą ilość jeleni w kraju. W ostatnich latach kształtuje się ona w zakresie od 22 do 24 osobników z 1000 ha powierzchni leśnej. Także wysokie jest pozyskanie dzików, które w ostatnich sezonach łowieckich kształtuje się w wysokości 17 osobników z 1000 ha powierzchni obwodu.
Jelenie byki żerujące w łanie pszenicy. Fot.: Krzysztof Sokal
Odyniec podczas huczki. Fot. Krzysztof Sokal
Zaskoczony kozioł. Fot. Krzysztof Sokal
Ponadto na terenie RDLP występują: żubry (trzecie w Polsce stado wolnościowe o liczebności ponad 200 osobników) i przechodnie łosie. Licznie występują wilki, lisy, jenoty, rzadziej borsuki, szopy pracze, norki amerykańskie, zające, dzikie króliki, kuny, tchórze, piżmaki, bażanty, kuropatwy, dzikie kaczki i gęsi. Czasem zdarza się również, że pojawiają się dropie, najprawdopodobniej przylatujące ze wschodniej części Niemiec.
Przyroda w obiektywie. Fot.: Krzysztof Sokal
Sprzedaż polowań prowadzona jest przez zarządców OHZ LP, wszelkie sprawy dotyczące polowań należy kierować bezpośrednio do poszczególnych OHZ LP RDLP w Szczecinku, prowadzonych przez nadleśnictwa:
- Borne Sulinowo borne@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 94 / 373 31 23
- Czarne Człuchowskie czarne@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 59 / 833 20 11
- Drawsko drawsko@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 94 / 363 20 46
- Polanów polanow@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 94 / 318 82 37
- Połczyn polczyn@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 94 / 366 22 30
- Trzebielino trzebielino@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 59 / 858 02 44
- Warcino warcino@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 59 / 857 66 71
- Złocieniec zlocieniec@szczecinek.lasy.gov.pl tel.: 94 / 367 24 80
W nadleśnictwach corocznie przeprowadzane są oceny stanu zagospodarowania wszystkich obwodów łowieckich dzierżawionych i wyłączonych z wydzierżawienia. Prowadzone są również negocjacje i niezbędne uzgodnienia z zarządami kół łowieckich, dotyczące wyników inwentaryzacji zwierzyny oraz sporządzanych na ich podstawie planów pozyskania zwierzyny. Omawiane są także zadania niezbędne do wykonania z zakresu zagospodarowania łowisk, wzbogacania w nich ich naturalnej bazy żerowej, w związku z potrzebą ochrony upraw i młodników przed szkodami od zwierzyny. Prowadzony jest również bieżący monitoring oraz prewencja w zakresie ochrony łowisk przed kłusownictwem.
Urządzenia służące do wykonywania polowań w obwodach łowieckich zarządzanych przez Lasy Państwowe są wykonywane zgodnie ze wzorami zatwierdzonymi przez Dyrektora RDLP w Szczecinku. Projekty te są dostępne na stronie internetowej RDLP w Szczecinku, w zakładce Łowiectwo. Stan techniczny urządzeń łowieckich jest systematycznie, szczegółowo sprawdzany podczas ocen stanu zagospodarowania obwodów łowieckich.
W Wieloletnich Łowieckich Planach Hodowlanych na lata 2017-2027, zostały zawarte m. in. zadania służące poprawie warunków bytowania zwierzyny. Kładzie się obecnie duży nacisk na wykorzystywanie biologicznych metod ochrony lasu przed zwierzyną. Ma to istotny wpływ na ograniczanie szkód wyrządzanych przez zwierzęta łowne w uprawach rolnych i w lesie.
Drzewa zgryzowe stanowią biologiczną formę ochrony lasu przed szkodami od zwierzyny. Coraz więcej leśników przekonuje się do niej i jest ona już niemal powszechnie stosowana. Na zdjęciu przykład wyłożonych drzew zgryzowych z terenu Nadleśnictwa Trzebielino. Fot.: Piotr Niegrzybowski.
Resources to get
-
Postępowanie z tuszami (PDF, 46k)
-
Karta zestrzału wersje językowe: Polski/Angielski/Niemiecki/Francuski/Duński/Szwedzki/Norweski (PDF, 4.9MB)
-
Wzory urządzeń łowieckich (ZIP, 6.5MB)
-
Zachowanie myśliwego przed strzałem i po, wersje językowe D, DK, F, GB, N, SE (PDF, 65k)
-
Katalog dobrych praktyk. Polowania zbiorowe metodą cichych pędzeń ze zwyżek. G. Jaworski (PDF, 440k)
-
Bioasekuracja myśliwych w związku z ASF – dobre praktyki (PDF, 437k)
-
Zachowanie myśliwego przed strzałem i po (PDF, 3.8MB)
-
Wytyczne dot. gospodarki łowieckiej w OHZ (DOCX, 15k)