Asset Publisher Asset Publisher

Historia

Po drugiej wojnie światowej Pomorze Środkowe znalazło się w granicach państwa polskiego. Rok 1945 otwiera nową kartę w dziejach tej ziemi. Lasy stały się własnością Skarbu Państwa, administrowaną przez organizację gospodarczą Lasy Państwowe. Szczecinek, w którym od po-czątku mieściła się siedziba Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Bałtyckiego, został zdobyty 27 lutego 1945 roku, przez wojska radzieckie - 32 Dywizję Kawaleryjską Gwardii, pod dowódz-twem gen. Kałużnego. 28 lutego miasto było wolne. Ziemia pomorska była zniszczona i wylud-niona, a wycofujący się Niemcy usunęli wszystko, co tylko możliwe; ludność cywilną ewakuo-wali, inwentarz żywy wywieźli lub zlikwidowali. Polakom, przeżywającym radość wyzwolenia, towarzyszyła równocześnie świadomość ogromu pracy, która ich czeka przy zagospodarowaniu i odbudowie tych terenów.

     Już w marcu 1945 roku do Szczecinka zaczęły napływać zorganizowane grupy pionierskie, celem zabezpieczenia mienia społecznego i organizowania polskiej administracji. Na początku maja 1945 roku, pierwsza 25-osobowa grupa pod kierownictwem doświadczonego leśnika - inż. Władysława Chwalibogowskiego (przedwojennego dyrektora LP w Warszawie, Toruniu i w Łodzi), przybyła samochodami ciężarowymi z Krakowa, tworząc zalążek Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Bałtyckiego w Szczecinku, która swym działaniem miała objąć całe Pomorze Środkowe oraz część Pomorza Zachodniego. Na siedzibę Dyrekcji wybrano okazały budynek przy ul. Kościuszki 22, w którym dzisiaj mieści się biuro Nadleśnictwa Szczecinek.

     Przed nieliczną grupą operacyjną stanęło trudne zadanie zabezpieczenia i szybkiego zagospodarowania nagromadzonego przez Niemców w czasie wojny surowca drzewnego oraz zorganizowania administracji leśnej. Wkrótce do Szczecinka przybyli kolejni leśnicy, oddelegowani przez dyrekcje leśne z Łodzi, Krakowa, Lublina, Radomia, Rzeszowa, Torunia, Sopotu, Poznania i by-łych Dyrekcji Lwowskiej i Wileńskiej.

     Pionierzy tamtego okresu to: Teodor Trzaskowski, Stefan Chrzanowski, Karol Galus, Antoni Ziemniak, Tadeusz Jedliczka, Andrzej Oponia, Eugeniusz Groszka, Leon Gawroński, Bronisław Podków-ka, Zygmunt Assman, Jan Jamiołkowski, Piotr Habrzyk, Wiesław Pałka, Eugeniusz Jaszewski, Stanisław Klikowicz, Mieczysław Matwiejczyk, a także pierwsi nadleśniczowie: Kazimierz Maziarz, Broni-sław Benjaszewicz, Feliks Ritter, Błażej Bednarek, Leonard Kohler, Zygmunt Tomaszewski, Jan Mańkut, Mieczysław Rzepczyński, Alojzy Kujanka, Józef Lewandowski, Tadeusz Nosal, Stefan Iwiński oraz wiele innych osób, których praca była istotnym wkładem w zagospodarowanie i odbudowę lasów na Ziemi Koszalińskiej. Wśród pierwszych pracowników dyrekcji bałtyckiej nie zabrakło zdemobilizowanych żołnierzy walczących na frontach drugiej wojny światowej, więźniów obozów pracy, a od 1946 r. przesiedleńców i repatriantów z terenów wschodnich przedwojennej Rzeczypospolitej.

     Lasy Pomorza Środkowego nie ucierpiały zbytnio od działań wojennych, ale w związku z przygotowywaną agresją na Polskę i budową umocnień Wału Pomorskiego został w nich poważnie uszczuplony tzw. zapas drewna na pniu. Po wojnie setki tysięcy metrów sześciennych drewna leżało po lasach, składach i tartakach. Niemcy, wycofując się zlikwidowali lub wywieźli wszystkie plany i mapy gospodarcze oraz zniszczyli urządzenia tartaczne. Wiele osad leśnych spłonęło w czasie działań wojennych. Znaczne połacie lasów, zwłaszcza wzdłuż dróg, były zaminowane, co było przyczyną śmierci lub ran wielu leśników i robotników leśnych.

     Pracę trzeba było organizować od podstaw. Lasy przez lata wojny zostały gospodarczo zaniedbane, zwłaszcza pod względem hodowlanym i sanitarnym. Najważniejszym zadaniem logi-stycznym pracowników Dyrekcji było szybkie zorganizowanie administracji leśnej, urządzenie siedzib nadleśnictw i leśnictw, przejęcie i zabezpieczenie obiektów leśnych i związanych z nimi zakładów przemysłu drzewnego oraz zwalczanie kradzieży drewna z lasu. Natomiast najpilniejszymi zadaniami gospodarczymi było m.in. zalesienie wielkich powierzchni wojennych zrębów i halizn, likwidacja i odnowa dużych obszarów pożarzysk, usunięcie drzewostanów źle produkujących oraz dostarczanie odbudowującemu się krajowi jak najwięcej drewna. Mimo trudności personalnych, już w połowie 1945 roku, zorganizowano 39 nadleśnictw oraz uruchomiono 14 tartaków. Początki były niełatwe, wymagały od leśników dużego wysiłku i przemyślanych działań. Zadania leśnictwa w tym okresie stale wzrastały, nieproporcjonalnie do rzeczywistych możliwości, szczególnie w odniesieniu do wciąż zbyt małej liczby robotników i pojazdów transportujących drewno. Jednak pionierski upór i ambicja leśników, sprawiły, że zorganizowali tu od pod-staw gospodarstwo leśne na poziomie dorównującym, a nawet w krótkim czasie przewyższają-cym poziom leśnictwa w innych rejonach kraju, gdzie administracja leśna nie musiała zaczynać od podstaw.

     Dyrekcja Lasów Państwowych Okręgu Bałtyckiego w Szczecinku zorganizowana była na wzór z okresu międzywojennego, jako jednostka budżetowa, której podporządkowane były nadleśnictwa, tartaki, fabryki przemysłu drzewnego i torfowego, zarządy transportu lądowego i wodnego, gospodarstwa rybackie i ubocznego użytkowania lasu, szkoły i ośrodki szkoleniowe. Obszar działania był ściśle związany z ówczesnym podziałem administracyjnym kraju. Obejmował on tereny trzech województw: zachodniopomorskiego, czyli szczecińskiego, bydgoskiego i gdańskiego.

     W pierwszym roku działalności funkcjonowały już 44 nadleśnictwa i 24 tartaki, a w miarę organizacyjnego wzmacniania liczba jednostek systematycznie wzrastała, by w roku gospodarczym 1947/48 osiągnąć liczbę 125 jednostek, w tym 77 nadleśnictw. Warto w tym miejscu przytoczyć nazwy wszystkich nadleśnictw z tamtego okresu (w nawiasach nazwy późniejsze): Biały Zdrój, Bobolice, Borze Tuchomie (Borzytuchom), Czarne, Czernino, Człopa, Dąbrowa Otoczysta (Skórka), Dębnica (Damnica), Dobrzyca, Dretyń, Drzonowo, Gardna (Smołdzino), Gołębia Góra, Gostyń (Gościno), Gumieńce, Karnieszewice, Kartlewo, Karwice, Klęcko, Krajenka, Krosino, Kurowo, Lendyczek (Lędyczek), Lipie, Lisowo (Żukowo), Łupawa, Manowo, Masłowice (Tuchomie), Mikorowo (Pogorzelice), Nakielno, Nieźwiada (Niedźwiady), Nowa Korytnica, Nowy Dwór, Nowy Kraków, Orle, Ostrowiec, Piława, Plitnica (Płytnica), Podborsko, Polanów, Polnica, Połczyn, Poniki, Przechlewo, Przytocko, Racibórz, Radawnica, Romanów (Rymań), Rudawa, Rudki, Rzeczenica, Sierżno, Skarszewo (Skarszów), Słupsk, Smolno, Sominy, Stanomino, Stara Huta, Stary Kraków, Stary Potok, Stojęcino (Główczyce), Szczecinek, Trzcinno, Trzebieszki, Tuczno, Turze (Motarzewo), Tychowo, Ustka, Wiatrołom, Wierzchowo, Wilcza, Wyszobórz, Zdrojowa Góra, Zgniły Zdrój (Świerczyna), Złocieniec, Złotów, Żydowo. Bałtycka Dyrekcja LP zarządzała również całością przemysłu drzewnego na Pomorzu; kilkudziesięcioma tartakami, Fabryką Zapałek w Sianowie, Fabryką Tektury w Tarnówce, Fabryką Kalafonii i Terpen-tyny w Ptuszy, Fabryką Przemiału Torfu w Wielanowie. Organizowała także skup produktów runa leśnego. Dopiero w następnych latach jednostki te uzyskały samodzielność.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

O PLANACH NA TEN ROK I NOWYM SYSTEMIE ŁĄCZNOŚCI

O PLANACH NA TEN ROK I NOWYM SYSTEMIE ŁĄCZNOŚCI

      Krajowa narada przeciwpożarowa przebiegała w tym roku w wyjątkowej scenerii. Słońce i szum morza to cechy charakterystyczne dla OSW „Leśnik’ w Orzechowie Morskim. Nie brakowało więc dobrego nastawienia i tematów do omówienia. Na konferencji pojawili się przedstawiciele DGLP z Bogusławem Piątkiem, Zastępcą Dyrektora Generalnego ds. Gospodarki Leśnej na czele oraz Naczelnikiem Wydziału Ochrony Lasu Aldoną Perlińską.

      Zachodniopomorską Komendę Wojewódzką PSP w Szczecinie reprezentował st. bryg. Jacek Rudziński, Centralny Poligon Sił Powietrznych w Ustce płk dypl. Stefan Świdurski, wraz z zastępcą ppłk. Zenonem Szutenbergiem, Ministerstwo Środowiska Janusz Łagożny, Katedrę Ochrony Lasu i Ekologii Wydziału Leśnego SGGW dr inż. Artur Rutkiewicz, Instytut Łączności PIB Henryk Parapura i Jakub Kwiecień, IBL dr hab. Ryszard Szczygieł, Regionalne Dyrekcje LP reprezentowały osoby zajmujące się ochroną przeciwpożarową lasu.

      Głównymi tematami narady były sprawy związane z sytuacją przeciwpożarową w roku 2018 oraz z planem na rok 2019 z zakresu działań związanych z wdrażaniem nowych rozwiązań dotyczących bezpieczeństwa przeciwpożarowego w lasach. Bliższej analizie poddano zagadnienia z zakresu kształtowania się zagrożenia przeciwpożarowego z roku 2018. Omówiono zeszłoroczny sezon pożarowy w odniesieniu do innych krajów Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej.

      W 2018 roku w LP mieliśmy blisko trzy tysiące pożarów, co stanowi 34% ogólnej liczby pożarów. W stosunku do 2017 roku odnotowaliśmy wzrost ilości pożarów. Wzrost odnotowały wszystkie dyrekcje LP. Wzrost pożarów związany jest z okresem wiosennym. Najwięcej pożarów odnotowuje się w marcu i kwietniu. Spadek obserwowany jest zazwyczaj pod koniec września. Jest to związane ze zwiększoną aktywnością człowieka w lesie. Najwięcej pożarów, niestety, powstaje na skutek podpaleń - 34%. Następną przyczyną są linie energetyczne – 4%. Dalej zaniedbanie związane z brakiem bezpieczeństwa w lesie i zaprószenie ognia niedopałkiem papierosa – 3%. Spory procent przyczyn powstawania pożarów pozostaje nieustalony.
      Pożary częściej powstają w drzewostanach starszych. Ponad 60%. Mniej w młodnikach. Najczęściej pożary gaszone są w zarodku – 56%. Małych pożarów mamy 41%. Pożary średnie to 3%.

      W 2018 roku mieliśmy w LP jeden duży pożar na terenie RDLP w Szczecinie – 13 ha. Znaczna część pożarów wykrywana jest przez osoby postronne – 57%, punkty obserwacyjne – 36%, patrole przeciwpożarowe – 6%, samoloty – 1%.

      Bazy ochrony przeciwpożarowej to 659 dostrzegalni przeciwpożarowych, ponad 7000 punktów czerpania wody, 28 leśnych baz lotniczych, 355 lekkich samochodów patrolowych, 138 punktów meteorologicznych, 6500 radiotelefonów.
Samoloty uczestniczyły w 2018 roku w gaszeniu ponad 800 pożarów i 190 zagrożeń. Wykonały ponad 3 tyś. zrzutów wody
.

      Zadania na 2019 rok to wykonanie dodatkowych pasów przeciwpożarowych, utrzymanie istniejących, porządkowanie terenów leśnych w ramach profilaktyki, utrzymanie wysokiej wykrywalności zagrożeń przeciwpożarowych i gaszenia pożarów w zarodku. Bardzo ważnym zadaniem jest prowadzenie działań w ramach tzw. profilaktyki przeciwpożarowej. Jej zakres powinien obejmować działania informacyjne, ostrzegawcze i egzekucyjne oraz profilaktykę działań gospodarczych.

      Zasady udostępniania lasu ludności oraz system zakazów i nakazów dotyczących zachowania się w lesie, posługiwania się ogniem, reguluje ustawa o lasach z dnia 28 września 1991 r., oraz ustawa o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r.

Podstawowymi elementami profilaktyki są:

  • system informacyjny i ostrzegawczy (tablice informacyjne i ostrzegawcze, prelekcje i pogadanki, ulotki itp.) dla ludności oraz podnoszenie kwalifikacji i świadomości własnych pracowników (szkolenia przeciwpożarowe, BHP itp.);
  • kary za naruszanie zakazów i nakazów, zwłaszcza w miejscach wyraźnie oznakowanych;
  • działaniami gospodarczymi nadleśnictwa w zakresie ochrony przeciwpożarowej jest tworzenie pasów przeciwpożarowych na terenach narażonych w sposób szczególny na powstawanie pożarów (typ A, B, C, D).

      Jednym z głównych zagadnień, któremu poświęcono większą część narady, była prezentacja nowego projektu rozwojowego LP pn. „Rozwój łączności w LP – modernizacja sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej”. Projekt zakłada budowę i uruchomienie ogólnokrajowej sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej na potrzeby LP. Sieć będzie oparta o technologię analogowo-cyfrową zintegrowaną z siecią WAN Lasów Państwowych. Ma także zapewnić łączność wszystkich służb zaangażowanych w akcje gaśnicze na terenach leśnych oraz utworzenie spójnej sieci łączności służącej ochronie przeciwpożarowej lasów. Docelowo ma się pojawić 818 stacji bazowych, 5600 radiotelefonów. Łączność ma objąć prawie 95% powierzchni Polski.

 

O projekcie:

Na podstawie analizy dotychczasowego wykorzystywania łączności radiotelefonicznej w Lasach Państwowych wyraźnie widoczna jest potrzeba przebudowy tej sieci pozwalającej na wykorzystanie nowoczesnych rozwiązań technicznych. Obecnie wykorzystywany sprzęt jest przestarzały. Spośród radiotelefonów pracujących w sieci Lasów Państwowych aż 80% zakupionych zostało przed rokiem 2005 i serwisowanie tych urządzeń jest coraz bardziej kosztowne. Dotychczas stosowany sprzęt pracujący w paśmie analogowym LowBand (48 – 49 MHz) jest praktycznie niedostępny, gdyż dla tego pasma brak jest sprzętu posiadającego certyfikat CE (zgodność urządzenia z dokumentem normatywnym). Za koniecznością modernizacji sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej dodatkowo przemawia fakt, iż jest ona jednym z podstawowych elementów funkcjonującego w Lasach Państwowych systemu ochrony przeciwpożarowej, w tym szczególnie w zakresie koordynacji działań ratowniczo-gaśniczych w czasie akcji na terenach leśnych.

 

      W dalszej części narady, swoim doświadczeniem z pobytu w Szwecji i wykorzystania specjalnego modułu przeciwpożarowego GFFFV, podzielili się z uczestnikami narady strażacy, którzy brali udział w ubiegłorocznej akcji.

      Drugi dzień narady przebiegł pod znakiem pokazu możliwości taktycznych w zakresie organizacji sztabu z osobami funkcyjnymi na potrzeby działań ratowniczo-gaśniczych. Elementami istotnymi pokazu była budowa bufora wodnego przy użyciu ciężkiego sprzętu samochodów gaśniczych oraz systemu dystrybucji wody na duże odległości. Pokaz skoncentrowany był także na taktyce działań gaśniczych w sytuacji pożaru terenów leśnych. Prezentowany był także sprzęt teleinformatyczny i radiowy z możliwością wyniesienia anteny radiowej ponad obszar leśny.

Komentarze po naradzie: 

Jesteśmy dobrze przygotowani do ochrony lasu przed pożarami. W bieżącym roku, do ochrony lasu przed ogniem mamy do dyspozycji  samolot typu Dromader oraz dwa śmigłowce rozmieszczone w trzech bazach lotniczych (Kołacz, Polanów i Zegrze Pomorskie). W Lasach Państwowych sprawnie działa system monitorowania i powiadamiania o pożarach. System dostrzegalni wspomagany najnowszą techniką w postaci kamer oraz monitorów, powoduje iż jesteśmy w stanie w krótkim czasie namierzyć nawet niewielki dym w lesie i określić jego współrzędne oraz przekazać informację straży pożarnej.  Mimo, iż ostateczny termin rozpoczęcie Akcji bezpośredniej zabezpieczenia pożarowego lasów w bieżącym roku określony został na 1 kwietnia, większość nadleśnictw z terenu tut. RDLP zgłosiło już gotowość do pełnienia dyżurów przeciwpożarowych. Przygotowanie do Akcji poprzedzone było spotkaniami  z  przedstawicieli samorządu terytorialnego, KP PSP, OSP, PKP, Policji, gdzie ustalane były zasady współdziałania w przypadku powstania pożaru lasu oraz działania o charakterze prewencyjnym.

Wojciech Osuch, Naczelnik Wydziału Ochrony Lasu

 

 ⃰     ⃰     ⃰   

Bufor wodny można zorganizować niemal w każdych warunkach leśnych, elementy budowy sztabu i ćwiczenie taktyki ppoż. są organizowane każdego roku, sztab jesteśmy w stanie zorganizować praktycznie w każdych warunkach leśnych wykorzystując do tego celu infrastrukturę leśną i budynki gospodarcze leśnictwa, lub dostrzegalnie

Bardzo ważne jest, że w skład sztabu, w zespół analiz i prognoz, wchodzi przedstawiciel LP, bo nikt inny nie będzie znał tak dobrze jak leśnik swojego terenu. Bardzo ważne, by pracownicy LP, odpowiedzialni za ochronę ppoż. mieli świadomość tego ile miejsca potrzebujemy, by przygotować całą infrastrukturę w sytuacji akcji gaśniczej.
Ćwiczenia na terenie powiatu słupskiego odbywają się każdego roku. W zakresach nadleśnictw z terenu powiatu. Około 200 strażaków i ponad 20 pojazdów ratowniczych wchodzi w skład takich ćwiczeń. Wspólnie z leśnikami wypracowujemy określony standard działań, który pozwoli nam być bardziej skutecznym w gaszeniu pożaru.

St. Kpt. Grzegorz Falkowski z-ca komendanta PSP w Słupsku

 

⃰     ⃰     ⃰   

Ostatnia narada krajowa była doskonałym podsumowaniem naszych starań, które od dziesięciu lat podejmujemy w kwestii ochrony przeciwpożarowej w naszej dyrekcji. Od seminarium ppoż. w 2009 r. do tegorocznej narady krajowej udało się zakończyć projekt wymiany wież drewnianych na wieże metalowe i żelbetowe. Mamy obecnie 50 nowoczesnych dostrzegalni. Są one wyższe, co daje większe możliwości operacyjne. Udało się wprowadzić narady powiatowe. Dało to możliwość wspólnej z powiatami koordynacji problemów dotyczących pożarów. Wprowadziliśmy naradę i szkolenia regionalne. Wyposażyliśmy nadleśnictwa w samochody patrolowo-gaśnicze. Zwiększyło to możliwości mobilne sił i środków gaśniczych. Utworzyliśmy leśne bazy lotnicze, co pozwoliło skutecznie reagować na źródła ognia, zwłaszcza w sytuacjach poklęskowych. Wprowadziliśmy instytucję pełnomocnika nadleśniczego ds. przeciwpożarowych. Wyszkoliliśmy kierowców operatorów, którzy pracują w służbach ochrony lasu. Wszystkie te działania zwiększają nasze zdolności operacyjne i gaśnicze. Do tego regularna współpraca z PSP i wspólne ćwiczenia przeciwpożarowe pozwoliły nam wypracować wspólne modele działania gaśniczego na terenach leśnych. Ostatnio do działań operacyjnych wprowadziliśmy drona specjalistycznego. W niedalekiej przyszłości dron ma się stać elementem zarządzania operacyjnego sztabu kryzysowego. 

Z nowości, które nas czekają w tym roku, które także omawiane były na naradzie, to przede wszystkim możliwość zatrudnienia pracowników PAD-ów i kierowców operatorów na umowę o pracę. Przewiduje się także zakup zbiorników na środki gaśnicze. Sukcesywnie będziemy wprowadzać te zmiany, by stale podnosić skuteczność naszych sił i środków gaśniczych.

Wiesław Kostrzewa, główny specjalista SL