Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
O OCHRONIE I ZARZĄDZANIU ZASOBAMI PRZYRODNICZYMI
O OCHRONIE I ZARZĄDZANIU ZASOBAMI PRZYRODNICZYMI
Najnowsze wyniki badań naukowych, rola środowiska leśnego oraz wizja przyszłości w związku ze zmianami społecznymi i klimatycznymi, to jedne z wielu tematów omawianych podczas warsztatów o ochronie i użytkowaniu zasobów przyrodniczych. Prawdopodobnie spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele mediów, jest się zapowiedzią kolejnych.
Strona organizatora wydarzenia
W konferencji połączonej z warsztatami przyrodniczymi „O ochronie oraz użytkowaniu zasobów przyrodniczych, puszczach, lasach i ich mieszkańcach” uczestniczyli przede wszystkim dziennikarze prasowi, telewizyjni, radiowi oraz mediów internetowych.
Byli również obecni przedstawiciele Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, urzędów marszałkowskich, parków narodowych i krajobrazowych, różnych instytucji zajmujących się środowiskiem, w tym nadleśnictw, studenci z Koła Leśników Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz przedstawiciele organizatora.
Do grona prelegentów zaproszono ekspertów, przedstawicieli nauki oraz reprezentantów instytucji zajmujących się tematyką związaną ze środowiskiem. Wśród nich byli profesorowie: Wanda Olech, Kazimierz Rykowski, Henryk Okarma, Wiesław Fałtynowicz, Maciej Skorupski i Jakub Borkowski.
Konferencja, która trwała od 18 do 20 października, była próbą zainicjowania debaty o społecznie akceptowalnej koncepcji zarządzania zasobami przyrodniczymi, wskazującej na konieczność podjęcia w Polsce konstruktywnego dialogu na tematy przyrodnicze. Dialogu, jak podkreślano podczas spotkania, w poszukiwaniu kompromisu, a opartego na merytorycznych podstawach i społecznej akceptacji.
Głównym celem takiej debaty powinno być minimalizowanie ryzyka dalszego ograniczania różnorodności biologicznej i utraty zasobów przyrodniczych, a w miejscach które tego wymagają, przywrócenia właściwego ich stanu.
Dyskusja na powyższe tematy to trudne zadanie, szczególnie z powodu zróżnicowanego rozumienia przez społeczeństwo zasad i potrzeb ochrony przyrody w Polsce i w Europie.
Organizatorzy jednak wyrażają nadzieję, że konferencja przyczyni się do poprawy przekazu, w tym do lepszego społecznego zrozumienia form i zasad ochrony przyrody oraz oglądu aktualnego stanu środowiska. Zorganizowane spotkanie natomiast, poprzez umożliwienie nawiązania kontaktów, zainspiruje do wymiany doświadczeń oraz poszukiwania optymalnych rozwiązań w omawianym obszarze.
Organizatorem wydarzenia było Stowarzyszenie na rzecz Wspierania Bioróżnorodności „Matecznik” ze Szczecinka, we współpracy z Dyrekcją Słowińskiego Parku Narodowego, Dyrekcją Miejskiego Ogrodu Zoologicznego w Warszawie i nadleśnictwami: Warcino, Polanów i Karnieszewice, wchodzącymi w skład Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Środkowopomorskie” oraz z Zarządem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Rolnictwa w Słupsku.
Konferencja została dofinansowana ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Patronatem honorowym wydarzenie objęli: Marszałek Województwa Pomorskiego, Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Rektor Akademii Pomorskiej w Słupsku, Dyrektor Instytutu Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Przewodniczący Prezydium Międzynarodowej Unii Leśnych Organizacji Badawczych (IUFRO).
